En küçük tek hücreli canlısından en kompleks canlısına, genlerinde yazılı kodla bilinçsizce hareket eden canlısından genlerinde yazılı kodla birlikte düşüncesi ile de hareket eden canlısına kadar her canlının hatta canlılar tarafından yapılmış her nesnenin bir ömrü vardır.

Düşünmeyen canlılar aleminde, diğer canlıyı veya yaşam alanını yok etmeye dair bir problem olmamasına rağmen canlılar alemini düşüncesi ile hareket eden insanoğlu bırakın diğer canlıları ve yaşam alanlarını kendi türünün yaşamına ve/ veya yaşam alanına dahi saygı duymamaktadır.

Hep kendisinin yeteri kadarından daha fazlasına sahip olma eğilimindedirler.

Hatta bu eğilim iktidara sahip olma ve iktidarını, kendisine destek veren vatandaşın çıkarı için değil de kendi veya kaymak tabaka yandaşlarının çıkarları için kullanma popülerlik kazanmıştır.

Aynı sınırlar içerisinde olmasına rağmen bazı iktidar sahipleri hiç ölmeyecekmiş gibi yönetim anlayışı benimsemekte, kendi düşüncesinden olmayan diğer her düşünceyi yok saymaktadır. İktidar böyle olsa dahi düşünce sahibi insanlara ne demeli; kafatasları içerisindeki beyin boşuna mı orada durmaktadır, kölelikten uzak iyi bir hayat sürebilmek için düşünmek için mi?

Jose Saramago’nın insan ve nesneleri bir biri ile harmanlayarak insana nesne, nesneye insan vasıfları atayarak toplum yaşamını anlattığı, diğer her türlü anlatılardan farklı bir düşünce çalışması…