Gün içerisinde, belki de ömrümüz boyunca, bağlaçları çıkarırsak en sık kullandığımız kelime şey’dir.

Kelimenin ne olduğunu unutmadım en sık kullandığımız kelimenin ta kendisidir “ŞEY”.

Öyle bir kelimedir ki “ŞEY”;

Hatırlayamadığımız ama ivedi ifade etmek zorunda olduğumuz bir cümlede boşluğu doldurur,

Beynimizin kelime dağarcığımızı barındıran kısmının alzeymır hastalığı rolü oynadığı yerde, asıl ifade etmek istediğimiz anlatım için ya da bizi afallatan ani bir soru karşısında zaman kazandırır,

İçine düştüğümüz utanç verici bir durum ile ilgili soruyla karşı karşıya kaldığımızda kaçmamıza yardım eder,

…

Yani kısaca; her türden her cümleye cuk diye uyan süper yetkiye ve sınırsız kullanılım hakkına sahip; yeri gelir özne yeri gelir yüklem olarak kullanılabilen bir kelimedir…

Hatta rahmetli Nejat Uygur’un bir tiyatrosunun da adıdır: Şeyini Şey Ettiğimin Şeyi diye nereye çekersen o anlamı ifade eder.

İyi ki varsın şey; sen olmasaydın biz nasıl duraksamadan cümleler kurardık yoksa!

NOT: Bu yazının bilimsel bir değeri yoktur. Yapmış olduğum sohbetlerden, katılmış olduğum toplantılardan, kulak misafiri olduğum konuşmalardaki duyumlarımdan vardığım bir çıkarımdır.