Bazı masallar vardır, sonu; onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine diye mutluluk sözüyle bağlanır. O son satırdan sonra kitabın kapağını kapattığında hissettiği mutluluğun etkisi ile endorfin insanın bütün vücuduna yayılmıştır; kalbi kıpır kıpırdır… Ve insan gözlerini kapatır, mutlu mesut aile hayalleri kurar; prenses olur prens olur…

Sevgili kraliçem Aysel bu tür masallarda tadılan mutluluğu gerçek hayatta ben senin ile buldum.

Bazı yazarlar şairler vardır; Aşkın “imkânsızlığını” yazıp okuyucusunu “aşk yoktur” isimli karamsarlık çukuruna hapsederek popüler olurlar ama hayat hikayelerinin nasıl son bulduğuna baktığınızda; kimsesiz bir köşede ölüm meleği ruhlarını sessiz sedasız teslim almıştır.

Sevgili ilham meleğim ben bu tür şair ve/veya yazarlar gibi değil; aşkın varlığını senin ile keşfederek boş hayatına anlam bulduran bir kâşif oldum.

Zifiri karanlık yollarda, kör gibi nerelere nasıl gideceğini bilemediğim buhran zamanlarım oldu.

Sevgili ay ışığım Aysel işte bu zamanlarda bana adının anlamı gibi ışık oldun, doğru yolu ben sen senin ile buldum.

Sevgili eşim Aysel “SENİ SEVİYORUM” diye sadece sana söylesem bu yazık olur,

Sevgili eşim Aysel sen sevginin gerçek anlamısın.

Sevgili eşim Aysel “SENİ SEVİYORUM” bunu dünya âlem bilsin!

Allah ömrümüzün sonuna kadar bizi bir birimizden ayrı koymasın…