Parası olmayan garibanımız göndersin kınalı kuzusunu asker ocağına. Bilmem kaç ay acaba yavrum şimdi ne hallerde diye düşünsün dursunlar.

Kınalı kuzular da bilmem kaç ay; anadan, babadan, bacıdan, kardeşten, yardan, çocuktan… ayrı acaba bensiz geride ne yapıyorlar diye kafada bin bir türlü soru işaretleri ile saysınlar şafağı…

Birkaç sene önceydi, şehit haberi geldi ve şehrin protokol üyeleri şehit ailesine taziye ziyaretine gittiler, şehit ailesinin elektriklerinin borcundan dolayı kesik olduğu öğrenildi, ailenin tek geçim kaynağıymış o aslan parçası şehit ve o da askere gidince aileye bakan komşu ve diğer yardımseverler olmuş. Kesilen elektriği açtırdık. Elektrik borcunu da elektrik dağıtım şirketi personeli kendi arasında para toplayarak kapattı. Çünkü ailenin tek geçim kaynağı askerdeydi, siyasi oyunlar uğruna o da şehit oldu.

O bu topraklarda al yıldızlı kırmızı bayrağın dalgalanmasının bedelini kanı ile ödemişti.

Öldüğü ile kaldı. O gün kanı yerde kalmayacak diye naralar atan devlet ise şehitlerin katillerinin elebaşları ile aynı masada!

Şimdi bedelli 18.000 TL.

Parası olan varsa; ödesin, gitmesin askere, zaten tüfek falan yakışmaz eline, hem ne diye gitsin ki asker ocağına; Allah korusun şöyle büyük bir savaş çıkarsa zaten onların ikinci pasaportları da vardır yer almazlar vatan toprağını korumada. İş yine kalır bizim garibanın çocuğunun başına. Bekler garibanın çocuğu vatan toprağını, parası yok ama var ya vatansever yüreği öder ödeyebileceği tek varlığı ile kanı ile.

Sonra gelirler de biz de alırız der gibisiniz. Sakın öyle konuşmayın, gelirler öyle bir gelirler ki yüzleri hiç kızarmaz. Onlar üstün varlıktır, onların yaşamaları gerekmiştir, yeni Türkiye’yi onlar kuracaklardır.

Bu bir ütopya, hayal görüyorsun diyebilirsiniz, iktidara sevmiyorsundur ve muhalefetliğin yüzünden böyle yazıyorsun da diyebilirsiniz ama içinde yer aldığımız savaşlara bir bakın kimler savaşmış, ölmüş ya da gazi olmuş o savaşlarda;

Ne oğlu bilmem kim gariban, fakir…

Eğriye eğri doğruya doğru!

Her Türk asker doğar diye bir deyim vardı ya; işte o deyim 20. Yüzyılda kaldı, değişti artık o deyim 21. yüzyıldayız, artık her Türk asker doğmaz her fakir Türk asker doğar bu ülkede…