Ofiste Daha Verimli Nasıl Çalışabiliriz
1. Her işi o anda yapmak zorunda değiliz!
Gün içerisinde ofiste geçirdiğimiz ve çalışabileceğimiz saatler bellidir.
Belkide her işin bize gelir gelmez çözülmek gibi bir aciliyeti yoktur.
Yapacağımız işlere öncelik atayıp ilk olarak gerçekten yapmamız gereken görevlerimizi yapmamız gerekir.
2. Masamızı biz kalkınca kimse çalmaz!
Saatlerce masamızda oturup bilgisayar ekranına bakmak verimli olduğumuz anlamına gelmez.
Beynimizin artık çalışmasını hor hor hor şekilde yapmaya başladığı yani düşüncemizin off olduğu noktada, kısa bir süreliğine, iş ile ilgili hiç bir şeyi; telefonumuzda buna dahil yanımıza almadan açık havaya çıkmalıyız…
Açık havada elimizde bir bardak çay ya da kahve, elimizde ilham verici bir kitap ya da kulaklarımızda zihnimizi açan hafif bir müzik olabilir.
3. Hatır gönül işlerimi dediniz?
Zaman konusundaki iyimserliğimiz en büyük düşmanımız olabilir.
Bizden hatır gönül istenen ufak işler, asıl yapmamız gereken işler için lazım olan enerjimizi bütünüyle tüketebilir.
Var olan zamanı öncelikli işler için kullanmalıyız.
Hatır gönül istenen iyilikleri ve ricaları işlerimiz bittikten sonra yapmayı tercih etmeliyiz.
4. Çalıştığımız masa nasıl ise öyleyizdir!
Masamızın düzeni beyin aktivitemizi etkilemektedir.
Beynimiz, çalıştığımız ortamda sbzi sabote eden nesneler sebebiyle daha çabuk yorulmaktadır.
Hemen bugün çöp kovasını yanınıza alın ve gereksiz ne varsa atın!
5. Dedikodunun da zamanı var!
Yanlış anlamayın! Size arkadaş edinmeyin, iki lafın belini kırmayın demiyorum.
Ancak herkesin her an masasına pat diye gelip sohbet edebileceği biri olmayın.
Sınırlarınızı belirleyin; birisi sizin yanınıza gelmeden “müsait misin?” sorusunu size sormadan gelip sizinle sohbete başlamasın.
Yaratıcılığınızın doruklarındayken veya tam bir işe odaklanmışken günlük dedikodularla tüm ilhamınızın uçup gitmesine izin vermeyin.
“Ama benim dikkatim dağılmıyor ki!” diyebilirsiniz. Ama yanılıyorsunuz.
6. Ve artık tatile çıkma zamanı!
Herkes fiziksel ve zihinsel olarak dinlenmeye ihtiyaç duymaktadır.
Baktık ki artık en iyi bildiğimiz, en iyi yaptığımız şey bile bize zor geliyor, en küçük şeye bile tahammülümüz kalmamış artık tatile çıkma vaktimiz gelmiş demektir.
