Unutulan Şiir:

Sana fevkalade mühim bir fikir söyleyeyim:

Yerine göre değişiyor insanın huyu.

Ben burada dehşetli seviyorum

Kapımın sürgüsünü açıp duvarlarımı yıkan uykuyu.

Sanki bir dost elinin itişiyle

-hani o beylik benzetişiyle-

girer gibi rahat ılık bir suya

bırakıyorum kendimi uykuya.

Rüyalarım mükemmel:

Hep dışarıdayım.

Kainat güneşli, kainat güzel.

Rüyalarımda daha bir kere bile hapis olmadım,

bir kere bile dağdan yuvarlanmadım uçuruma.

“Uyanışların korkunç oluyor ama” diyeceksin.

Hayır, karıcığım,

rüyanın payını rüyaya verecek kadar cesaretim var.

Kayıp Şiir: Henri Martin’in Sesi

Sen buradasın Henri Martin

Türkülerle ve bayraklarla karşıladık seni

Arkamızda bütün Berlin

Türkülerimiz gençliğin türküsüydü

yaşamın türküsü

barışın türküsü

alnına çizgi, saçına ak düşmemişlerin türküsü.

Güvercinler havalandı bayraklarımızın gösterdiği yoldan gökyüzüne.

Sen önümüzdeydin, yakışıklı ve yürekli,

Deniz gibiydin, deniz misali güneşin ışıltısında

Bizse kıyıydık, dağlardık,

fırtınalı ve güçlü bir rüzgâr gibi haykıran

sesinle gürleyen bir ormandık.

Konuştun bizimle.

Biliriz sesini biz senin.

Yüzünü bildiğimiz gibi en yakın dostumuzun,

biliriz sesini Henri Martin.

Sesin dedi ki bize:

“Fırsat vermeyin kardeşlerimizi öldürmelerine,

Çekip çıkarın onları hapisane duvarlarından”

Biliriz sesini biz senin kardeşim,

O ses…

O ses öyle bir şeydi ki…

ölüm hakimlerinin yüzüne inen bir tokat gibiydi.

Ve hükümden sonra sevdalın senin

bir tüy gibi narin,

başladı ağlamaya.

Senin erkekçe sesin

okşadı onu şefkatli bir sitemle

süngülerin arasından,

demirden çember örmüş olan süngülerin…

Dedi ki sesin senin:

“Tut gözyaşlarını asker karısı

gösterme düşmana”

Biliriz sesini biz senin Henri Martin.

Biz ki doğruya kulak verenlerdeniz

biz ki hakkımız var sevdalanmaya, çocuklar doğurmaya, yaşlanmaya,

huzurlu bir ihtiyarlığa,

yanıbaşımızda oynayan torunlarla…

Biz ki, ne öldürmek ne öldürülmek isteriz

Biliriz sesini biz senin Henri Martin, avcumuzun içi gibi.

Sen buradaydın Henri Martin,

burada, Berlin’de, herkesin gözü önünde.

Ağustos’un beşinde bu bin dokuz yüz elli bir yılının.

Biz siyahı, sarısı, beyazı, yüz dört ülkeden delikanlı ve kız,

dinmeyen alkışlarla karşıladık seni

türküler ve yükselen bayraklarla,

sana çiçekler sunduk.

Ve iki kat daha fazla sevdik biz Fransa’yı

anaların nice bahadırlar doğurduğu

senin gibi…