Her şey kötüye gidiyorsa üzülmek mi gerekir, oflayıp puflayarak – hiçbir şey yapmadan oturmak mı üzüntünüzü sevince dönüştürür; yoksa sizi üzen bu gidişata bir dur demek, bu kötü gidişatı tersine çevirmek için çareler aramak, bulunacak olan çareleri uygulamaya koymak mı size hak ettiğiniz mutluluğu getirir?

Zaman bakidir, senin kalp atışın sayılı, kalbinin üzüntüyle mi sıkışacağı, sevinçle mi coşacağı sana bağlıdır.

Her şey iyi gidiyorsa, zaten yapabileceğiniz bir şey yoktur, yapacağınız sadece ona ayak uydurmaktır. Bir su gibi mesela; su düşünmez, nasıl akıyorsa çayda, derede, nehirde… Ya nihayetlenir sonu bir gölde, denizde, okyanusta, ya sana hayat verir, ya da sarhoş eden ya da etmeyen bir içki de dudaklarını ıslatan hammadde, ona sorulmaz nereye gideceği, ne olacağı, ona bir görev verilmiştir, görevini yerine getirir, o sadece akar…

Ama siz düşünürsünüz; yapacağınız hareketlere kendiniz karar verirsiniz, başarı ya da başarısızlık sizin elinizdedir, sonunda başarısız olursanız, kaybedersiniz. Mezarlıklar ibret verici yerlerdir; kimler kimleeerrrr vardır o topraklar içerisinde, adını sanını hangisininkini bilirsiniz, bilebilirsiniz. Kendi görevlerini yaşamak bilip, tarih sahnesinden yok olup gitmiştir birçoğu, sırtüstü yatıp yıldızları izlemektedirler…

Ama bazılarını hatırlarsınız, unutmazsınız, unutamazsınız; çünkü o yaşamın sadece kendisi için olmadığını anlamış, dünyaya gelişinin bu dünyanın içerisinde yaşayan diğerleri içinde bir amaç olduğunun farkına varmış ve ideal belirleyip, içindekileri affetmeden yok edip giden, mülkiyeti zamana ait olan tarih sahnesi içerisinde unutulmayacak bir mevkii kendisine ayırmayı başarmıştır… Bunlara yaptıkları iş ne olursa olsun kahraman denir.

Unutmayın kahramanları zaman – mekan ilişkisi ortaya çıkarır. Ve kahraman, yeri, zamanı geldiğinde, yapılacak tek bir şey var ise, şartlar ne olursa olsun bunu gerçekleştiren kişiye denir.

Niçin sizde bir kahraman olmayasınız!